Erling Haaland scoorde zijn vijfde doelpunt in de 58e minuut. Niet dat je het zou hebben geweten van zijn viering, eigenlijk meer een niet-viering: een onstuimig joggen, een kleine krul van de lip en het optrekken van de wenkbrauw, niet zozeer de uitdrukking van een man die zojuist zijn naam heeft geschreven in de annalen van de geschiedenis van Goedkoop Replica Manchester City voetbalshirt als de blik van iemand die zojuist een gedeeltelijk gesmolten Freddo in zijn zak heeft gevonden.
Natuurlijk verwachtte iedereen dat Haaland op dat moment van de grond zou komen: de wedstrijd was gewonnen, Lutons korte opstandigheid was gedoofd en de doorgang naar de zesde ronde was veiliggesteld. Maar dat deed hij niet. De klok tikte voorbij de 60 minuten, daarna naar de 65 en vervolgens naar de 70. Nog steeds geen spiertrekking van Pep Guardiola. Je staat 5-2 voor. Wacht even, Mateo Kovacic heeft zojuist gescoord, maak er 6-2 van. Komend weekend heb je de derby tegen Manchester United. Het is een open spel, waarbij tackles en pushes alle kanten op vliegen. Haaland is pas onlangs teruggekomen van een blessure. Je hebt nog vier subs over. Pepe dus. Wat is de gedachte hier?
Uiteraard is de verleiding groot om een klassiek geval van Pep-angst te diagnosticeren: die elementaire behoefte aan veiligheid en geruststelling, de troostendeken van een extra doelpunt in een wilde stemmingswisseling van een wedstrijd, een respect – grenzend aan angst – voor alle manieren waarop de oppositie kan je pijn doen. Zes-twee is, zoals bekend, de gevaarlijkste score van allemaal.
Maar ik heb een andere theorie. Ik denk dat Guardiola net zo sadistisch gebiologeerd was als de rest van ons. Ik denk dat hij toegang wilde krijgen tot een van de weinige overgebleven sensaties in het voetbal die hij nog moet ervaren. Hij wilde Haaland zes doelpunten zien maken.
En natuurlijk is dit zowel een machtsflexie als een legitieme tactiek: het voetbalequivalent van een Australische cricketcaptain bij de Gabba die koppig een kolossale voorsprong in de derde innings opbouwt en weigert deze te verklaren. Wat heeft het tenslotte voor zin om het meest destructieve speeltje in de sport te bezitten als je het niet zo ver mogelijk gaat pushen? Wat heeft het voor zin om Haaland te kopen als je hem niet zes keer laat scoren tegen een veel kleinere club met een klein deel van je loonsom?
Het bleek dat Haaland geen zes scoorde. Fraude, charlatan, miljardenklusjes, enzovoort. Toch was dit vrijwel de volmaakte tentoonstelling: niet alleen in termen van afwerking en beweging, de basisprincipes van het voorwaartse spel, maar ook in de manier waarop Goedkoop Manchester City Kind Thuistenue tegenwoordig probeert te functioneren. Voor het grootste deel zijn de caleidoscopische driehoeken en nauwgezette patronen van de klassieke Guardiola City-kanten verdwenen. De snelste route naar het doel is dezelfde als altijd: een rechte lijn.
Dit is tegenwoordig een ongeduldiger City-team, een brutaler efficiënt City-team, een directer en fysieker City-team: een team met gedurfde rechte lijnen en een afkeer van versieringen en praatjes. Dit is wellicht de reden waarom Jack Grealish eerder dit seizoen uit de gratie raakte en de hardlopende Jérémy Doku de voorkeur kreeg boven hem. Waarom de lastige Cole Palmer en Riyad Mahrez in de zomer overbodig werden geacht en box-to-boxers tekenden, in Mateo Kovacic en Matheus Nunes. Waarom Goedkoop Manchester City voetbalshirt tegenwoordig zoveel groter is. Hun titelwinnende ploeg in 2018-2019 was de kortste in de Premier League. Tegenwoordig zijn ze stevig in het midden, herbouwd en opnieuw ingericht, voegde het hoogtepunt van Haaland en Rodri eraan toe.
En misschien was de ultieme uitdrukking van deze nieuwe directheid van City hun tweede doelpunt hier, een moderne variant op route één, waarbij Haaland de bal rechtstreeks van doelman Stefan Ortega ontving, de bal teruglegde op Kevin De Bruyne en rechtdoor bombardeerde om de steekpass te ontvangen. . Zelfs de finish was recht tussen de benen van Tim Krul.
Natuurlijk worden deze dingen gedeeltelijk bepaald door het soort spel dat de tegenstander je laat spelen, en de vastberadenheid van Luton om een hoge lijn te behouden, door de derde te bouwen, om Haaland één-op-één te laten met Teden Mengi, hielp de aanpak van City vorm te geven. .
Bernardo Silva zoemde over het hele veld en Nunes schakelde van links naar rechts en weer terug, maar in zekere zin was dit allemaal afleiding en goochelarij: louter de illusie van zijwaartse beweging terwijl Plan A recht door het midden zou gaan. langs.
En natuurlijk zijn er nog andere plannen beschikbaar. Niet alle tegenstanders van City zullen zo onverschrokken behulpzaam zijn als dit team uit Luton. Ze zullen zich niet allemaal zo openstellen voor de tegenaanval. De redelijk nieuwe tactiek van City om de bal in diepe gebieden vast te houden zal minder effectief zijn tegen teams die zich niet in de pers laten lokken. Maar zelfs in de herfst van het Guardiola-tijdperk is dit een kant die zich nog steeds aanscherpt en nieuwe vormen aanneemt, en nog steeds zijn uiterste grenzen verkent.
Het wisselbord ging uiteindelijk in de 77e minuut omhoog. Haaland deed alsof hij het niet zag. Uiteindelijk sleepte hij zichzelf met tegenzin van het veld, waarbij hij niet zozeer dacht aan de vijf doelpunten die hij al had gemaakt, maar aan de vijf dagen die hij zou moeten wachten tot hij de volgende kon scoren.